In augustus heb ik vooral gewerkt aan meer balans creëren om zowel fysiek als mentaal wat meer tot rust te komen, aangezien ik een aantal behoorlijk stressvolle maanden achter de rug heb. Zo heb ik mezelf een aantal concrete doelen gesteld om sterk te starten met het nieuwe schooljaar en heb ik met mezelf afgesproken om in het algemeen meer planning en structuur te integreren in mijn leven. Ik vond het voornamelijk belangrijk om na te denken over hoe ik mijn dagen in september zo efficiënt mogelijk kon indelen en in dit artikel wil ik graag even terugblikken op de afgelopen maand om te reflecteren over deze nieuwe aanpak. Daarnaast wil ik een paar zaken toelichten die voor mij belangrijk waren in september.
September is als een wervelwind voorbij gevlogen, maar in het algemeen ben ik vrij tevreden over hoe de zaken zijn verlopen. De start van het nieuwe schooljaar bracht voor mij ook de start van een nieuwe opleiding met zich mee. In augustus besloot ik namelijk om te heroriënteren en toegepaste psychologie te studeren met klinische psychologie als afstudeerrichting. Dit was één van de belangrijkste stappen in mijn leven, aangezien ik in de zomervakantie intensief gewerkt heb aan mezelf en stilgestaan heb bij mijn eigen toekomst. Ik heb vooral nagedacht over de vraag wat ik eigenlijk écht wil in het leven. Wie ben ik als persoon, waar ligt mijn passie, mijn talenten en wat wil ik doen? Een job behouden vind ik moeilijk, omdat ik tot nu toe nog niet echt de ideale baan voor mij heb gevonden. En werk doen waarin ik mijn ei niet kwijt kan en niet kan zijn wie ik ben, zie ik als tijdverspilling. Ik moet van betekenis kunnen zijn voor anderen, anders verlies ik mezelf.
Psychologie, daarentegen, is mijn passie en ik heb hard moeten vechten om überhaupt aan de opleiding te mogen beginnen, aangezien ik financiële steun krijg van de staat omdat ik geen voltijdse job en studie kan combineren met elkaar. Daarom moest ik uiteraard toestemming vragen om van opleiding te mogen veranderen. Dit bracht heel wat stress met zich mee, maar de situatie heeft mij er echter niet van weerhouden om toch een aantal subdoelen op te stellen en een zo realistisch mogelijk beeld te schetsen over de toekomst. Dromen staat immers vrij.
De opleiding toegepaste psychologie vormt een belangrijk onderdeel van de toekomst die ik voor ogen heb. Mijn ultieme droom is om psychologisch consulent te worden en mensen te counselen die vroegtijdig zijn blootgesteld aan trauma, misbruik en/of mishandeling. In augustus werd ik immers geïnspireerd door het boek Traumasporen van Dr. Prof. Bessel van der Kolk om in september gelijktijdig met mijn opleiding te starten aan een nieuw project waarin ik werk aan een soort behandelplan voor CPTSS (complexe posttraumatische stressstoornis). Enerzijds biedt dit project een nieuw perspectief op mijn eigen herstel- en verwerkingsproces en anderzijds hoop ik een samengesteld plan te realiseren waar ik later als psychologisch consulent op verder kan bouwen, een soort handvat voor in de praktijk. Dit zijn twee belangrijke steunpilaren die ik in de afgelopen maand tot stand heb gebracht en waar ik behoorlijk trots op ben.
Het is bijna onmogelijk om een goede balans te vinden tussen school, vrije tijd, het huishouden en het moederschap zonder een duidelijk overzicht te behouden en mijn tijd goed in te delen. Daarom besloot ik een agenda te kopen en alles keurig in te plannen. Ik ben gestart met een soort week-kapstok; ik streef ernaar om 4 tot 5 keer per week te sporten, 3 volle en 2 halve dagen aan school te werken, om de 2 weken een yogasessie in te plannen, 1 keer per week kinesitherapie te volgen en om de 2 weken langs te gaan bij de psycholoog. Daarnaast doet Alice elke woensdagnamiddag aan multisport, probeer ik tijdens het weekend af en toe leuke familie-activiteiten in te plannen en bezoek ik om de 2 weken mijn vriend in Nederland. Aan de hand van mijn week-kapstok lukt het mij aardig goed om elke week opnieuw een duidelijke planning op te stellen en me ook daadwerkelijk aan die planning te houden.
De afgelopen maand heb ik me meer verdiept in trauma en heb ik een interessant boek gelezen. Traumasporen is een boek dat diepgaand inzicht geeft in de sporen die traumatische gebeurtenissen achterlaten in de hersenen. De focus ligt voornamelijk op PTSS en CPTSS, maar ook de mogelijke effecten die deze stoornis in het lichaam teweegbrengen, worden uitgebreid besproken. Ik ben van mening dat dit boek niet weggelegd is voor iedereen, aangezien er heel wat medisch vakjargon gebruikt wordt. Sommige zaken vereisen wel degelijk enige achtergrondkennis om echt te begrijpen waar het over gaat. De meeste begrippen worden over het algemeen wel goed uitgelegd, maar het is handig om bijvoorbeeld bij voorbaat al enigszins inzicht te hebben in de verschillende hersenonderdelen en hun functies.
Ik vond het persoonlijk heel interessant om te lezen hoe het komt dat mensen met (C)PTSS over een bepaalde traumatische gebeurtenis kunnen praten zonder daar enig gevoel bij te ervaren. Ik merk bij mezelf ook dat er wel degelijk een duidelijke splitsing is tussen het rationele brein en mijn emotionele belevingswereld, wat mijn verwerkingsproces met momenten enorm kan belemmeren. De emoties worden als het ware afgesplitst van het verhaal of de gebeurtenis, en het zijn juist die emoties die geïntegreerd moeten worden in de werkelijke zelf om de traumatische gebeurtenis eigen te maken. Nu voelt het soms alsof mijn emoties een eigen leven leiden en me voortdurend treiteren door me fysiek te "beperken".
Een ander opmerkelijk iets dat ik uit het boek wil toelichten, is het onderzoek naar hoe iemand met (C)PTSS reageert op rechtstreeks oogcontact. Tijdens de hersenscans die op het moment van rechtstreeks oogcontact werden gemaakt, werd duidelijk dat de proefpersonen met (C)PTSS geen activering vertoonden in de frontale hersengebieden (het rationeel, sociaal, taalkundig brein), maar dat er wel activering zichtbaar was in het emotionele brein, met name in de primitieve gebieden die verantwoordelijk zijn voor het opwekken van schrikreacties, overmatige waakzaamheid, terugdeinzen en ander zelf beschermend gedrag. ‘Er vond geen enkele activering plaats in enig deel van de hersenen dat betrokken is bij sociale interactie.’, stelt Dr. Prof. Bessel van der Kolk. ‘In reactie op het feit dat er naar hen gekeken werd, vervielen ze gewoon in overlevingsmodus.’ Met andere woorden; zoiets simpels als oogcontact kan een enorme trigger zijn voor mensen die kampen met (C)PTSS.
Het boek heeft mij voornamelijk geholpen met linken te leggen tussen mijn eigen verleden en de onbewuste aspecten van (C)PTSS, met name de misplaatste fysieke klachten die ik ervaar. Mijn lichaam produceert nog steeds een te hoog aantal stresshormonen, ook al weet ik op bewust niveau dat ik veilig ben. Inmiddels neem ik medicatie die de stresshormonen enigszins afremmen, maar medicijnen nemen de oorzaak niet weg, en daarom is het enorm belangrijk dat ik aan mezelf en aan mijn herstel- en verwerkingsproces blijf werken.
De herfst is inmiddels in het land en alhoewel ik heel gelukkig word van de zon en warme temperaturen, gaat mijn voorkeur toch echt uit naar warme truien, herfsttinten, pompoenen, paddenstoelen en regenachtige dagen. Daarnaast kan ik enorm genieten van sfeervolle herfstfoto’s en daarom wil ik dit artikel graag afsluiten met een aantal zelfgemaakte foto's die volledig in het teken staan van de gezellige herfstsfeer en zijn prachtige kleuren. De volledige reeks kan je terugvinden op mijn Instagram-pagina.
Bedankt voor het lezen!
Liefs,
Evelyn ♡
Hey Eef,
BeantwoordenVerwijderenWat leuk om te lezen dat je je passie hebt gevonden en om te zien hoe je er volledig voor gaat. Ben er vast van overtuigd dat je later een geweldige hulp voor veel mensen kunt zijn. Vooral omdat je ook uit eigen ervaring kunt spreken.
Een planning maken zal wel handig zijn om alles gecombineerd te krijgen en overzicht te bewaren. Ook belangrijk voor de rust in het hoofd een beetje te bewaren lijkt me.
Wat de herfst betreft : dat is inderdaad een mooi seizoen met prachtige kleuren en een zekere sereniteit. Het is jammer dat wij als soort niet meer in tune met de seizoenen leven en het gewoon non stop jachtig is tegenwoordig. De natuur maakt zich klaar voor een periode van rust, herbronning en reflectie maar wij blijven gewoon doorgaan als kippen zonder kop...
Dankje om uw verhaal te delen en veel succes met psychologie !!